ΔΙΔΑΧΗ Α Ἁγίου Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλο
«Εις αποθήκευσΝ Δ ' απ ΝΟλιν ΕΙσ.έλθετε λέγετε ΕΙρήΝΗ τῇ πΟλει ΤΑύτῃ», λέγει ὁ Κύριος εἰς τό ἅγιον καί ἱερόν Εὐαγγέλιον.
Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός καί Θεός, ἀδελφοί μου, ὁ γλυκύτατος αὐθέντης καί δεσπότης, ὁ ποιητής τῶν ἀγγέλων καί πάσης νοητῆς καί αἰσθητῆς κτίσεως, παρακινούμενος ὁ Κύριος ἀπό τήν εὐσπλαγχνίαν του, ἀπό τήν πολλήν του ἀγαθότητα, ἀπό τήν πολλήν ἀγάπην ὁπού ἔχει εἰς τό γένος μας, σιμά εἰς τά ἄπειρα χαρίσματα ὁπού μᾶς ἐχάρισε καί μᾶς χαρίζει καθ 'ἑκάστην ἡμέραν καί ὥραν καί στιγμήν ἐκαταδέχθη καί ἔγινε καί τέλειος ἄνθρωπος ἐκ Πνεύματος ἁγίου καί ἀπό τά καθαρώτατα αἵματα τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, διά νά μᾶς ἐκβάλη ἀπό τάς χεῖρας τοῦ Διαβόλου, νά μᾶς κάμη υἱούς καί κληρονόμους τῆς βασιλείας του, νά χαιρώμασθε πάντοτε εἰς τόν Παράδεισον μαζί μέ τούς ἀγγέλους καί νά μήν καιώμασθε εἰς τήν Κόλασιν μαζί μέ τούς ἀσεβεῖς καί τούς διαβόλους. Καί καθώς ἕνας ἄρχοντας ἔχει ἀμπέλια καί χωράφια καί βάνει ἐργάτας, ἔτσι καί ὁ Κύριος ὡσάν ἕνα ἀμπέλι ἔχει ὅλον τόν Κόσμον καί ἐπῆρε δώδεκα Ἀποστόλους καί τούς ἔδωκε τήν χάριν του καί τήν εὐλογίαν του καί τούς ἔστειλεν εἰς ὅλον τόν κόσμον νά δι-δάξουν τούς ἀνθρώπους πώς, ἀνίσως καί θέλουν νά ζήσουν καί ἐδῶ καλά, εἰρηνικά, ἠγαπημένα καί μετά ταῦτα νά πηγαίνουν εἰς τόν Παράδεισον νά χαίρωνται πάντοτε, νά μετανοοῦν, νά πιστεύουν καί νά βαπτίζωνται εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί νά ἔχουνε τήν ἀγάπην εἰς τόν Θεόν καί εἰς τούς ἀδελφούς τους. Καί εἰς ὅποιαν χώραν πηγαίνουν οἱ Ἀπόστολοι καί τούς δέχωνται οἱ ἄνθρωποι, τούς ἐπαρήγγειλεν ὁ Κύριος νά εὐλογοῦσι τήν χώραν ἐκείνην, εἰς ὅποιαν χώραν πάλιν πηγαίνουν καί δέν τούς δέχονται, τούς ἐπαρήγγειλεν ὁ Κύριος νά τινάζουν καί τά τσαρούχια τους καί νά φεύγουν. Ἔτσι οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι, λαμβάνοντες τήν χά-ριν τοῦ παναγίου Πνεύματος, ὡς φρόνιμοι καί πιστοί δοῦλοι τοῦ Χριστοῦ μας, ἔτρεξαν ὡσάν ἀστραπή εἰς ὅλον τόν κόσμον καί μέ ἐκείνην τήν χάριν ἐλαλούσανε ὅλες τές γλῶσσες τοῦ κόσμου, μέ ἐκείνην τήν χάριν ἰάτρευαν καί τυφλούς καί κωφούς καί λεπρούς καί δαιμονισμένους καί, τό μεγαλύτερον, μέ τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ μας ἐπρόσταζαν τούς νεκρούς καί ἀνεσταίνοντο. Καί εἰς ὅποιαν χώραν ἐπήγαιναν οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί τούς ἐδέχοντο οἱ ἄνθρωποι, ἔκα-μναν τούς ἀνθρώπους χριστιανούς, ἔκαμναν ἀρχιερεῖς, ἱερεῖς, ἐκ-κλησίας καί εὐλογοῦσαν τήν χώραν ἐκείνην καί ἐγίνονταν ἕνας ἐπί-γειος Παράδεισος, χαρά καί εὐφροσύνη, κατοικία τῶν ἀγγέλων, κα-τοικία τοῦ Χριστοῦ μας. Εἰς ὅποιαν χώραν πάλιν ἐπήγαιναν καί δέν τούς ἐδέχονταν οἱ ἄνθρωποι τούς Ἁγίους Ἀποστόλους, καθώς ἐπα-ρήγγειλεν ὁ Κύριος ἐτίναζαν καί τά τσαρούχια τους καί ἔφευγαν καί ἔμενε εἰς ἐκείνην τήν χώραν κατάρα καί ὄχι εὐλογία, κατοικία τοῦ διαβόλου καί ὄχι τοῦ Χριστοῦ μας.
Πρέπον καί εὔλογον ἦτον, ἀδελφοί μου, νά εἶχα καί ἐγώ τήν καρδίαν μου καθαράν, ὡσάν τούς ἁγίους Ἀποστόλους, ἐδῶ ὅπου ἀξιώθηκα καί ἦλθα εἰς τήν εὐλογημένην σας χώραν καί σᾶς ἀπέ-λαυσα καί μέ ἐδεχθήκατε ὡς Ἀπόστολον τοῦ Χριστοῦ μας, νά ἔχω ἐκείνην τήν χάριν τοῦ παναγίου Πνεύματος νά εὐλογήσω τήν χώραν σας, μά δέν τήν ἔχω, ἐπειδή καί εἶμαι ἁμαρτωλός. Πλήν ἀποτολμῶ καί παρακαλῶ τόν γλυκύτατόν μου Ἰησοῦν Χριστόν καί Θεόν, καθώς εὐσπλαγχνίσθη τότε διά μέσου τῶν ἁγίων Ἀποστόλων, ἔτσι καί τώρα νά εὐσπλαγχνισθῆ ὁ Κύριος διά πρεσβειῶν τῆς Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί ἀειπαρθένου Μαρίας καί πάντων τῶν Ἁγίων καί δι 'εὐχῶν τοῦ πανιερωτάτου αὐθέντου καί δεσπότου ἡμῶν καί τῶν ἁγίων ἱερέων, νά στείλη οὐρανόθεν τήν χάριν του καί τήν εὐλογίαν του νά εὐλογήση καί αὐτήν τήν χώραν καί ὅλα τά χωρία τῶν χριστιανῶν, νά εὐλογήση τά σπίτια σας καί νά εὐλογήση καί τούς ἄνδρας καί τάς γυ-ναῖκας, τά παιδιά σας, τά πράγματά σας καί τά ἔργα τῶν χειρῶν σας. Καί πρῶτον, ἀδελφοί μου, ἄμποτε νά εὐσπλαγχνισθῆ ὁ Κύριος νά συγχωρήση τά ἁμαρτήματά σας, ἀνίσως ἔχετε ὡσάν ἐμένα, εἰδέ καί δέν ἔχετε, νά σᾶς φυλάγη νά μή κάμετε, καί νά φυτεύση καί νά ριζώση εἰς τήν καρδίαν σας τήν εἰρήνην, τήν ἀγάπην, τήν ὁμόνοιαν, τήν πραότητα, τήν θερμήν πίστιν, τήν ὀρθήν ἐξομολόγησιν καί νά σᾶς ἀξιώση νά περάσετε καί ἐδῶ καλά, εἰρηνικά, ἠγαπημένα καί εἰς αὐτήν τήν ματαίαν ζωήν καί μετά ταῦτα νά πηγαίνετε καί εἰς τόν Παράδεισον, εἰς τήν πατρίδα μας τήν ἀληθινήν, νά χαίρεσθε καί νά εὐφραίνεσθε, νά δοξάζετε τήν Τριάδα ἁγίαν.
Πρέπον καί εὔλογον εἶναι, ἀδελφοί μου, ἕνας διδάσκαλος ὅταν θέλη νά διδάξη νά ἐξετάζη πρῶτον τί ἀκροατάς ἔχει, ὁμοίως καί οἱ ἀκροαταί νά ἐξετάζουν τί διδάσκαλος εἶναι. Καί ἐγώ, ἀδελφοί μου, ὁπού ἀξιώθηκα καί ἐστάθηκα εἰς αὐτόν τόν ἅγιον τόπον, τόν ἀπο-στολικόν, διά τήν εὐσπλαγχνίαν τοῦ Χριστοῦ μας, ἐξέταξα πρῶτον διά λόγου σας καί ἔμαθα πώς μέ τήν χάριν τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χρι-στοῦ καί Θεοῦ δέν εἴστενε Ἕλληνες, δέν εἴσαστε ἀσεβεῖς, αἱρετικοί, ἄθεοι, ἀλλά εἴσαστε εὐσεβεῖς ὀρθόδοξοι χριστιανοί, πιστεύετε καί εἶ-σαστε βαπτισμένοι εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος καί εἶστε τέκνα καί θυγατέρες τοῦ Χριστοῦ μας. Καί ὄχι μόνον δέν εἶμαι ἄξιος νά σᾶς διδάξω, ἀλλά μήτε τά ποδάρια νά σᾶς φιλήσω, διατί ὁ καθένας ἀπό λόγου σας εἶναι τιμιώτερος ἀπό ὅλον τόν Κόσμον.